De afschrikking van kernwapens

Meteen na afloop van de oorlog begrijpt Stalin, de Russische leider, dat als de Duitse A4-raket wordt gecombineerd met de atoombom, er een absoluut wapen wordt verkregen: de thermonucleaire raket. Vanaf dat moment zullen grootmachten proberen dit nieuwe wapen te ontwikkelen.

Het evenwicht van de angst

De Sovjet Unie haalt de Verenigde Staten vanaf het begin van de jaren 1950 (A-bom in 1949, H-bom in 1953) in op nucleair gebied. De Sovjet Unie steekt de Verenigde Staten zelfs de loef af met haar ruimtevaartprogramma, met name door de lancering van de Spoetnik I in april 1957. Met deze raketten wordt de melding van een aanval aanzienlijk ingekort (bommenwerpers B-52, 2 tot 3 uur, Russische raketten, 30 minuten). In het licht van deze dreiging storten de USA en de Sovjet Unie zich in een bewapeningswedloop waarbij ze atoomonderzeeërs bouwen die uitgerust zijn met raketten met een middellang bereik. Tegelijkertijd maken de twee supermachten zich ongerust over de verspreiding van kernwapens: Verenigd Koninkrijk (A-bom in 1951, H-bom in 1957), Frankrijk (A-bom in 1964, H-bom in 1968), Volksrepubliek China (A-bom in 1964, H-bom in 1967).